معنی مانده کردن در لغت نامه دهخدا

عاجز کردن. از کار انداختن. اعیاء کردن. عاجز کردن. اتعاب. ضعیف کردن. تضعیف. اکلال. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، کوفته کردن. خسته کردن (به معنی متداول امروز). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و او را بدوانند و مانده کنند... (ذخیرۀ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً)

معنی مانده کردن در فرهنگ لغت هوشیار

عاجز کردن، از کار انداختن

معنی مانده کردن - جستجوی لغت در جدول جو

مانده کردن

لغت نامه دهخدا

مانده کردن

فرهنگ لغت هوشیار

گمانه کردن

کنایه از گمان کردن، پنداشتن

فرهنگ فارسی عمید

بسنده کردن

بس کردن، تمام کردن، برای مثال به آفرین و دعایی مگر بسنده کنیم / به دست بنده چه باشد جز آفرین و دعا (عنصری - ۳)

فرهنگ فارسی عمید

مانند کردن

شبیه کردن، تشبیه

فرهنگ فارسی عمید

درمانده کردن

(پَ / پِ اَ شُ دَ)

مانده کردن. عاجز کردن. ناتوان ساختن. اًعضال. اًعیاء. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ماننده کردن

(خَ / خِ خَ / خِ شُ دَ)

تشبیه کردن: سخن را به نبید ماننده کرده اند. (قابوسنامه).
کردمت پیدا که بس خوبست قول آن حکیم
کاین جهان را کرد ماننده بکرد گندنا.
ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 24)

لغت نامه دهخدا

میانه کردن

میان خود و شیئی فاصله ایجاد کردن فاصله گرفتن،} و پیادگان گیل و دیلم مردی پنجاه خیاره ترپل نگاه دارند و نیک بکوشند و چندان بمانند که دانند که از لشکرگاه برفتند و میانه کردند که مضائق هول است بر آن جانب و ایشان را در نتوان یافت

فرهنگ لغت هوشیار

منادا کردن

آواز دادن بانگ کردن

فرهنگ لغت هوشیار

منادی کردن

ندا کردن آواز دادن: (و هفت روز منادی همی کنند که بعد از این هر که ستم کند یا توبره کاهی یا مرغی یا دسته ای تره به بیداد از کس بستاند یا متظلمی بدرگاه آید با آن کس همین کنند) (سیاست نامه. چا. اقبال 43)

فرهنگ لغت هوشیار